NK Real Tennis 2005

The Oratory

De Open Oranje Grastennis wedstrijden en Dutch Real Tennis Championships 2005

Vijf dagen stralend zomerweer legden een stevige basis voor de wederom geweldig verlopen tennisweek van de Oranje en aanverwanten. En dat terwijl Nederland gegeseld werd door koude, regen en wind. Hoe succesvol de formule is, blijkt wel uit het feit, dat 90% van de groep van zestig sportliefhebbers ook de voorafgaande jaren meemaakte. Deze "oude getrouwen" waren dan ook extra verrast, toen bleek, dat de logeeraccomodatie twee sterren in kwaliteit verbeterd was. Hoe mooi de nieuwe building ook was, de midalganlucht na de tweede sportdag blijft jammer genoeg toch nog in de gangen hangen.

De formule, die in de loop der jaren ontwikkeld is, houdt in dat er op de zes grasbanen een gezelligheidstoernooi plaatsvindt, waarbij de organisatie onder leiding van de onvolprezen Steven Moors zo goed mogelijk sterkte, karakter en leeftijd probeert samen te laten vloeien in een goed dubbelteam. De jeugdspelers krijgen bovendien nog extra de gelegenheid elke ochtend te trainen op de vier hard court tennisbanen. Martijn van Leusden werd dit jaar daarbij bijgestaan door Andreas van Braam Houckgeest, en hun enthousiasmerende stijl van trainen mag onmisbaar genoemd worden voor het welslagen van de gehele week. Zij creëren al vanaf 's morgens negen uur een pittige sportsfeer bij de jeugd, die de hele dag blijft doorwerken. Maar er zijn meer attracties in deze week.

De oprit van de Oratory
De grasbanen van de Oratory

De Nationale Real tennis Kampioenschappen beginnen altijd pas op woensdag om de routiniers de gelegenheid te geven er weer in te komen en de nieuwkomers om het spel te leren kennen. Het is een enkelspeltoernooi in vier categorieën: heren, jongens, dames en meisjes. Op tien minuten rijden bevindt zich nog een real tennisbaan op het landgoed van Lord Rose aan de Thames, dat ook benut wordt.

Dit jaar werd de formule weer uitgebreid: Nico Hans Leeftinck wist 21 golfspelers zo ver te krijgen me te doen met een "Texas Scramble" toernooi, dat door Gerard Smeekes (handicap 8) gewonnen werd.

Los van al deze georganiseerde activiteiten kan er gezwommen worden in het heerlijk verwarmde zwembad, en gesquashd als het zo uitkomt. Menigeen maakt bovendien nog het autoritje naar het nabijgelegen Oxford en komt met stapels boeken terug, die worden doorgenomen tijdens de high tea in het pittoreske "The Swan" bij de sluizen van Goring aan de Thames. Kortom, never a dull moment.

En hoe zit het dan met het eten, zult u vragen. Wel, op de eerste avond wordt een pub afgehuurd, en met en beetje geluk is het mooi weer en kunnen de kids lekker ravotten op een grasveld. De schema's worden doorgenomen, en iedereen valt als een 's avonds laat blok in slaap mede door het tijdsverschil. Op avond 2 en 3 moet men zelf een pub uitzoeken, keuze te over. Op de vierde avond is er de BarBQ in het cricketclubhuis, met een uitzicht over de enorme velden. In de verte glinsteren de lichtjes van Reading, en terwijl de avond valt aan doemen de einder mysterieuze lichten op, die de indruk wekken dat er een continue optocht van gasgevende luchtballonnen plaats vindt. Dat zijn echter de lichten van de op Heathrow landende vliegtuigen, die op een afstand van ongeveer dertig kilometer nog zichtbaar zijn.

Kinderen voetballen op de heilige cricketground, en de volwassenen proberen de spieren te ontspannen met een glaasje en een gesprekje.

Op de laatste avond is daar het formele slotdiner in de "black room", met de schilderijen van de licht glimlachende prelaten aan de muur: jasje-dasje, avondtoiletje en speeches english style including the prize giving ceremonies.

Cees de Bondt, auteur en mede- oprichter en erelid van de Nederlandse Real Tennis Bond, reikt de real tennis prijzen uit. Er was dit jaar een record aantal deelnemers, 31! Erg leuk is te zien, hoe snel de jongeren zich het spel inclusief de lastige telling hebben eigen gemaakt. En er werd ook goed gespeeld. Paul Bollerman wist in de familietraditie de titel te veroveren met fraaie railroadservices en goede chases tegen Duco Smeekes, die verrassend zowel Tom Leeftinck als Bim Breukink had uitgeschakeld. Bij de meisjes was het Victorine Roos, die Saskia Bollerman versloeg mede dankzij een uitmuntende serie "bobble" services.


Een partij Real Tennis op de Oratory
Real Tennis lessen op de Oratory

Bij de dames was er een grote verrassing. Leonie Leeftinck moest de eer laten aan Liebeth Veen, maar de titel ging zoals verwacht weer naar de bijna onverslaanbare Feikje Nassy.

De kwaliteit zowel als de kwantiteit van het herentoernooi kende dit jaar een hoogtepunt. Alle eerste rondes leverden al meteen extreem goed spel op, en waren het aanzien meer dan waard. Andreas van Braam Houckgeest won het toernooi om de plate van Michiel Roos.

De halve finalisten van vorig jaar bleken er echter ook dit jaar boven uit te steken. Klaas van der Grinten redde het wederom niet tegen Theo Bollerman, en dat gold ook voor Rob de Koning tegen Martijn van Leusden. Rob (handicap 35) was in de eerste helft van de wedstrijd wel gelijkwaardig aan Martijn, maar moest wel meer loopwerk verzetten om dat te bereiken. Een spier ging opspelen, en bovendien kreeg Martijn meer vat op de service van Rob, die wellicht zijn service meer had moeten variëren. Martijn trok dus aan het langste eind.

De finale kende een ongekend spannend verloop met vele chases beter dan 2. Martijn kwam uitmuntend uit de startblokken. Elke zwakkere service van Theo werd afgestraft met een bijna niet te verbeteren chase 1, en Theo mocht zich in zijn handen knijpen dat hij nog net kon aanhaken. Naarmate de strijd vorderde ging hij wel wat beter serveren, en essentieel was de dieper vallende bobble. In de slotfase kon hij ook nog met een royal boast op een chase half a yard de game binnen halen. Het enige verwijt dat Martijn zichzelf uiteindelijk kon maken betrof het laatste punt, een dubbelfout. Zo kon Theo zich wederom de eindzege toeëigenen (8-6).

Bij het grastennis was dit jaar geen gemengd dubbel, maar dames en heren bleven gescheiden. Daar zijn argumenten voor en tegen, maar dit jaar werd het de heren gegund dat zij ongegeneerd konden doorhalen op netspelers en zo gemeen mogelijk mochten afmaken. De finale was een waar festijn van leuke rallies. Het opgetogen publiek betreurde het zelfs dat de wedstrijd was afgelopen. Henny Koemans en Chris Bos (Leimonias) speelden voortreffelijk.

A Tennis Mind is a Joy Forever

Th. Bollerman