NK 2025
Een verslag van onze jaarlijkse Real Tennis trip to Radley College!
Embedded Files
Half augustus was het weer tijd voor de jaarlijkse tocht van zo’n 40 sportieve Nederlanders via Harwich, Heathrow of Dover richting het pittoreske Radley College nabij Oxford.
Half augustus was het weer tijd voor de jaarlijkse tocht van zo’n 40 sportieve Nederlanders via Harwich, Heathrow of Dover richting het pittoreske Radley College nabij Oxford.
Het cricket-clubhuisje tijdens de Dutch week at Radley College
Bij de grensovergang krabben ze zich elk jaar weer achter de oren als ik daar aan kom lopen met mijn gekke rackets.
“What is the purpose of your visit?”
Theo Bollerman en Cees de Bondt hebben ze inmiddels vast op een aparte lijst staan om oponthoud te voorkomen. Daar verschijnt onmiddellijk Don’t even ask! op het schermpje van de nietsvermoedende douanemedewerkers.
Hoe leg ik uit wat we gaan doen? Een bedevaart naar heilige grond van de racketsport? Een protestmars van pickleball-ontkenners, if you will. We zijn een verzameling van over-the-hill tennissers die hun frustraties kanaliseren om een nieuwe leercurve te beginnen in een ander spelletje. Die een kans aangrijpen om met relatief weinig inzet en trainingsuren mogelijk Nederlands kampioen te kunnen worden in een sport. Maar het is ook heus gezellig.
“Sir?”
“Playing tennis with friends.”
Één van de "Pre-Radley" groepen bereidt zich voor op een intensieve week van sport en spel.
De Radley-reis 2025 was er één van vernieuwing. Zo begon de trip dit keer op een dinsdag, wat de hele week voor verwarring zorgde bij de geroutineerde Radleygangers (ineens was “de golfdag” niet meer op dinsdag maar op donderdag, was het formal dinner op een zaterdagavond, etc). Al moet gezegd worden dat het niet heel veel meer uitmaakt hoe de week valt aangezien het gros van de groep inmiddels 2 volle weken blokt in de agenda en het hele land afreist op zoek naar niet eerder bespeelde real tennisbanen en niet eerder bezochte pubs.
Ook de groep was flink vernieuwd: ruim een kwart was nieuwkomer of herintreder. Na een korte discussie om voor hen een apart kamp op te zetten aan de rand van het Radley-terrein werd toch besloten om ze direct huisvesting te bieden samen met de rest in de gemoedelijke kamertjes van de A Social. Aldaar aan gezelligheid geen gebrek, en de geringe afstand naar het cricketclubhuisje maakte de drempel voor een extra afzakkertje toch avond na avond gevaarlijk laag.
Een sterk deelnemersveld in de derde helft.
Finalisten van het HCP doubles toernooi: Claire & Simon (winnaars) vs. Robert & Mink!
Vernieuwing in het Real Tennis toernooi, dat zal toch niet? Toch wel: voor het eerst was er The Radley Bookie Office van Kevin & Gijs, die zich ontfermden over de ondankbare klus om odds te verbinden aan de koppels in het handicap doubles toernooi. Daarmee werd de spanning in het toernooi en de engagement van het publiek ongeëvenaard hoog, waarvoor veel dank aan deze heren. Een nieuwe traditie om in ere te houden! Het hiernavolgende faillissement en wat men in de volksmond de eerste “NRTB Bailout” is gaan noemen, doet geen afbreuk aan de verrijking die het gedurende de week gaf. Aan inzet geen gebrek.
Zelfs op de erelijst vinden we vernieuwing. Waar er de afgelopen jaren menig keer is verzocht om kwantumkorting bij het graveren als we voor 25 jaar vooruit “Bollerman” op beide trofeeën lieten plaatsen, bleek het dit jaar toch tijd voor een andere OTC-vedette om zich ertussen te wringen. Saskia bezweek helaas enkele weken voor het toernooi onder het gewicht van haar nieuwe verlovingsring en kon niet met haar gebruikelijke hand spelen, waardoor het speelveld ineens wijd open lag. Enter Claire de Graaf, immer berekenend en meedogenloos – de geruchten gaan dat zij eerder al andere titelkandidaten Emily Mulders en Stephanie Zaaijer had ontmoedigd van deelname. Zij wist in de finale tegen Saskia doelgericht de vinger op de zere plek te leggen en de titel in het damesenkelspel te grijpen.
Saskia kan weer een Claire toevoegen aan haar lijst met angstgegners.
Winnaar en finalist, gezwagerlijk zij aan zij.
Het herentoernooi gaf wellicht geen nieuwe kampioen, maar wel wederom nieuwe hoogten qua niveau! Zowel in de breedte van het deelnemersveld als in de spectaculaire finale tussen Paul en Hugo. Paul blijft jaar na jaar zijn indrukwekkende spel aanscherpen en haalde vrijwel foutloos de titel binnen tegen een herboren Hugo die, wellicht verlost van de spousal rivalry, helemaal terug op zijn magistrale Melbourne-level leek te zijn.
Natuurlijk, het draaide niet alleen om real tennis. Er werd op gras getennist, soms in de volle zon, soms in a light drizzle, soms met schoenen, soms met zonder schoenen, altijd in een flinke bries vanaf de golfbaan. En die golfbaan, daar schijnen mensen zich ook vermaakt te hebben, met hele gekke langwerpige dunne rackets – zo ver draaft het soms door.
Daltons werden dit jaar niet alleen uitgedeeld en gretig ontvangen, maar ook verhandeld. In de inmiddels beruchte Oxfordshire Dalton-deals liep het spel van spionage en sabotage zo hoog op dat er telefoons verdwenen en in andere kamers opdoken. Het liep met een sisser af, al schijnt het dat Koen van der D. een hoop onverklaarbare inkomsten in zijn box 3 zal moeten wegzetten.
En na al het spektakel op de sportvelden was niet al het kruit verschoten: bij het formal dinner kon menig nieuwkomer nog hun creatieve troefkaart kwijt. Met Oh oh, Den Haag galmend door de eeuwenoude gangen van Radley College werd er genoeg heimwee opgewekt om ons langzaam weer los te weken van onze home away from home. Zoals altijd heel veel dank aan de organisatiecommissie, de pro’s van Radley en onze host Chris Ronaldson. Tijd om ons weer een jaartje te verheugen op de volgende. See you then!
Google Sites
Report abuse