NK 2023
Een verslag van onze jaarlijkse Real Tennis trip to Radley College!
De derde week van augustus zal inmiddels bij de meeste, zo niet alle, OTC’ers een belletje doen rinkelen. Of sinds dit jaar wellicht een heuse gong doen galmen. De jaarlijkse Engelandvaarders gaan op pad, richting het Britser dan Britse Radley College nabij Oxford, om daar de Nederlandse vlag te hijsen en elkaar een week lang af te matten in allerlei spellen en sporten. Het onbetwiste hoogtepunt van de week is de strijd om de landstitel in de koning van alle racketsporten: het Nederlandse Real Tennis Kampioenschap.
De groep van 30 afgevaardigden bestond uit zo’n 80% fanatieke vaste krachten en 20% hoopvolle nieuwkomers. De newbies waren gewaarschuwd - “If you wanted to design a game that was going to put people off from playing it, you would probably design a real tennis court” - maar bleken dermate talentvol dat velen van hen tegen het einde van de week meededen om de prijzen!
De bitterzoete romantiek van de Engelandreis zit hem er natuurlijk grotendeels in dat wij allemaal gedoemd zijn tot een LAT-relatie met de real tennis sport, gezien de afwezigheid van een functionerende baan in Nederland. Daarmee is het ook geen wonder dat het officieuze startmoment van de week steeds verder naar voren kruipt, waardoor het gros van de groep inmiddels op zaterdag of zelfs eerder arriveert om hier en daar al een balletje te slaan. De meesten waren dan ook al goed ingespeeld tegen de tijd dat er begonnen werd aan de door de NRTB aangeboden clinic op zondagavond, uitstekend verzorgd door Radley pro Nino Merola.
De rest van de week hielden wij Dutchies de baan van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat bezet, en waren er voortdurend wiebelende beentjes in de dedans te bespeuren bij de toeschouwers, klaar om de baan op te vliegen zodra er maar een kans te bespeuren was. Ook de prachtige historische banen in de omgeving - Oxford, Moreton Morell, Hardwick House - werden ruimschoots benut.
Dit alles ging zich uitbetalen toen het toernooi begon. Het niveau van de groep was indrukwekkend, over de hele breedte. Het dubbeltoernooi begon op maandag, waarbij duo’s volgens het handicapsysteem speelden: naargelang het verschil in speelsterkte met de tegenstanders werd met een voorsprong voor een van beide teams aan elke game begonnen. Al snel werden de eerste ‘duikboten’ duidelijk en had iedereen iets te klagen, maar gelukkig bleek dat good tennis de doorslag gaf. Ervaren krachten Rik en André stegen boven zichzelf uit en kwamen met een aantal overtuigende overwinningen in de finale, waar ze het onderspit delfden tegen relatieve nieuwkomers Ivar en Joost die de titel met een vrolijke nonchalance op hun naam schreven.
De Handicap Doubles finale: v.l.n.r. Joost, Ivar, Rik & André
Plate-winnaar Frouke voorziet Plate-winnaar Casper van wat broodnodige hulp bij het fatsoeneren van zijn strik voor het traditionele Formal Dinner
In het enkelspel gaat het om de nationale titel en wordt er zonder handicap gespeeld; om het gezellig te houden is er wel een plate voor degenen die in de eerste ronde worden uitgeschakeld. Bij de dames kwamen de nieuwelingen van de Aeronauten, Caroline en Frouke, elkaar tegen in de plate finale. Net als wij allemaal eens hebben moeten doorstaan, hadden ze aan het begin van de week de desoriënterende en vernederende eerste ballen op de real tennisbaan om hun oren gekregen, maar in deze wedstrijd gaven ze blijk van een enorme leercurve en was de spanning om te snijden. Uiteindelijk won Frouke deze match of the day met 6-5, maar was het publiek de echte winnaar.
Ook in de plate finale bij de heren was er een mooie strijd te bewonderen. Casper had alle extra jaartjes kennis en ervaring nodig om nieuwkomer Gijs, met zijn lefty railroad en sterke backhand, de baas te zijn.
In de main draw lieten de favorieten er geen lawn over groeien. Saskia stak bij de dames met kop en schouders boven de rest uit en versloeg haar moeder Lucie met overtuigende cijfers. Wel werd er duidelijk dat Claire, Floor, Florina en Emily zich allemaal significant verbeterd hebben en zich de komende jaren steeds meer zullen gaan mengen in de strijd om de finaleplek! Het heren enkelspel (of beter gezegd, het open enkelspel) was een prooi voor Londenaar Paul, die wederom in de finale zijn zus Saskia de baas was.
Met Paul en Saskia hebben we twee waardige Nederlands kampioenen, niet alleen vanwege hun imposante spel maar ook vanwege hun inzet en ambassadeurschap voor de sport! Ze enthousiasmeren en begeleiden nieuwe spelers, ze zorgen ervoor dat het toernooi gesmeerd verloopt en de court time optimaal benut wordt, en pas daarna slaan ze iedereen genadeloos van de baan.
Nederlandse Real Tennis kampioenen en finalisten: Lucie, Saskia en Paul!
Golfer Erik met het hoofd in de wolken en de voeten in de bunker
Wat was er dan nog over voor de rest van ons? Natuurlijk, er waren troostprijzen. Op maandagavond ging een grote groep afgevaardigden onder de bezielende leiding van Florina naar Oxford voor Eton Fives, een spectaculair spel waarbij met de hand tegen een vrij solide bal aangeslagen wordt op een speelveld met een afstapje. Philippe en Paul wonnen de titel, en het aantal blessures bleef wonderbaarlijk beperkt.
Dinsdagmiddag ging men druk in de weer met dat andere esoterische, archaïsche spelletje: golf. Ik heb van een afstandje gadegeslagen hoe mensen met ijzeren staven het heuvelachtige landschap achter ons clubhuis inliepen, en vooral Rik, Floor en Ivar met een iets bredere grijns terugkeerden. Ook Lucie en Gijs keken tevreden, als ik het goed begreep hadden zij een goede afslag genomen (en waren ze daarom eerder terug?). *Voor factuele onjuistheden kunt u contact opnemen met Hugo, die dit hele schouwspel orkestreerde.*
De gehele week werd er ook op gras getennist op de liefdevol (speciaal voor ons!) aangelegde en prachtig onderhouden baantjes bij ons clubhuis. Claire was organisator en aanjager van het geheel, en zorgde ervoor dat de finale ondanks regen aan het begin van de week nog mooi op tijd gespeeld werd. Emily en Ivar streden voor wat ze waard waren, maar Cees-Jan bleek een onoverkomelijke hindernis voor iedereen deze week op het gras van Radley - of hij nu bijgestaan werd door dubbelpartner Kevin of door invaller Erik.
Onze schitterende, glooiende grastennisbanen waren volop in gebruik
En er waren andere spellen, talloze andere spellen: tafeltennis-varianten, kaartspellen, dobbelspellen… Sommigen als tijdverdrijf tijdens de alcoholconsumptie, sommigen expliciet ontworpen om de alcoholconsumptie te versnellen. Lucie excelleerde op woensdagavond tijdens de traditionele Wine & Cheese Night door eerst het put-toernooi al op haar naam te schrijven, en later ook overtuigend met partner Cees-Jan het Croquet by the Dashboard Light te winnen. Het cricketpaviljoen bleek wederom de uitgelezen plek om in de avonduurtjes het nagenieten tot een ware kunst te verheffen.
Deelnemers aan het put-toernooi in opperste concentratie
Je knippert met je ogen en het is voorbij, zo’n week in Radley. Je vliegt van de ene mooie sport naar de andere, schuift aan voor uitstekend kantinevoedsel in de Harry Potter zaal, doet een drankje, een dutje, rinse and repeat. We spelen een spel met de ziel van historie, waarbij het voelt of de koningen van weleer je aanschouwen vanuit de galerijen. En in zekere zin is dat ook zo: van achter de computer van de pro shop is er de priemende (zij het ietwat verslechterende) blik van sportlegende en gracious host Chris Ronaldson. Vanuit de dedans waren er vrijwel de hele week de scherpe aanmoedigingen van Don Theo, en in de groepsapp hield pater familias Cees de Bondt alle berichtjes, wedstrijdverslagen en snapshots nauwlettend in de gaten.
Theo reikt het Racket van Verdienste uit aan Claire
Voormalig wereldkampioen Chris met toekomstig wereldkampioen Saskia
Misschien moeten we er stiekem maar blij mee zijn dat de magie van onze Engelandreis zo moeilijk uit te leggen is, anders zou er ongetwijfeld een gigantische wachtlijst ontstaan. En dat willen we de organisatie, die zich elk jaar onvermoeibaar inzet om ons deze geweldige week te geven, niet aandoen. Lucie, Saskia, Stefan, Emily en Hugo allereerst die in de voorbereiding op de week achter de schermen zoveel werk hebben verzet en tijdens de week druk in de weer zijn geweest om ons verblijf soepel te laten verlopen, maar ook Paul, Claire en Florina die hun expertise hebben ingezet om de organisatie van de sporttoernooien te versterken. Alle organisatie, iedereen die hen geholpen heeft en iedereen die deelgenomen heeft aan de Radley-reis 2023: ontzettend veel dank voor weer een topweek! En ach, de enige echte troost voor deze after-Radley-blues is dat we volgend jaar gewoon weer mogen…
Radley-gangers 2023!