NK 2009

Radley we love you deadly, over de Realtennisreis 2009 tevens het vierde lustrum.

Dit geheim moet bewaard blijven! Waar ter wereld kunnen 55 Haagse tennissers nog van 's ochtends vroeg tot laat genieten van echt nagelschaartjesgras all over the place in een kostschoolomgeving van rangen en standen? In het land waar je kan afstuderen op een grasspriet? Waar ter wereld zie je acht gardeners in uniform acht uur per dag non stop een cricketstrip van acht vierkante meter liefdevol besproeien, kaalmaaien, rollen, verticuleren, uitsnijden en inplaggen, en verrijdbare kassen aanrukken bij een spatje regen?

Juist, in Radley, één van de laatst overgebleven ongemengde kostscholen ter wereld, waar de jongenspubertijd plaats moet maken voor een degelijke voorbereiding op landspolitiek, leger, of iets anders hoog in de bomen van Great Brittain. Slechts aan de onderkant van het boekenplankje boven het smalle bedje was wat pubertijd in graffiti te bespeuren, verder alles zo gedisciplineerd als de rozenperkjes en de overdadige hanging baskets rondom de slaappaviljoenen, en overal bewaakt door megaportretten van strenge oude headmasters, die zomaar tot leven kunnen komen daar. Zestig procent van de scholieren vindt het er leuk, dat is niet echt veel als je bedenkt dat de opvoeding daar 125.000 pond kost, dertig procent doet zijn plicht en tien procent is rebels, zo vertelde mij een wijze housekeeper.

Nee, dan de vrolijke kids van de Dutch Invasion, een groter contrast is niet denkbaar, die hadden hun ouders ook niet bepaald nodig, maar konden nog wel een keus maken tussen een ouderlijke knuffel, een bedje alleen, een matrasje naar de biljartzaal slepen, een sociaal powernapje overdag of zomaar over de speelvelden lopen onder de sterren………

Het resultaat van de Haagse kindervrijstaat is er naar: wat een positieve jonge mensen, supersociaal, prachtige tennisstijl, onvermoeibaar, en toch met een welgemeende Benoordenhoutse beleefdheid als ze tegenover een truttige scharrelaarster op de baan staan. Hulde!

Well, wij hadden schitterend weer, Engelse wolkenluchten, Engelse windwaai, glooiende velden voor grastennis en golf, maar ook voor cricket, rugby, voetbal en hockey, zover je vanaf de antieke veranda van het privé-clubhuisje met teamfoto’s vanaf 1903 kon kijken, en verder. De Engelse keuken drie keer per dag in de majeure eetzaal van glimmend parket, hoge kerkramen, ossenbloedkleurige muren met familiewapenschildjes en hanenbalkenplafond was outstanding, het dagelijkse bacon and eggs ontbijt, de bbq op het gras met Engelse genodigden in ondergaande zon, het formal dinner in the blue room, ingeleid met bubbels op de binnenplaats, opgeluisterd door de niet te evenaren speeches van Theo en de welverdiende trofee uit de privé collectie van Steven voor Gijs.

Wat er zich binnen op de realtennisbaan afspeelde begreep ik minder goed, maar was voor bijna iedereen het hoogtepunt van deze reis. Alle beschikbare realtennisbanen in omgeving Oxford werden belegerd door de Dutch Invasion, van de mini’s tot ver in de zestig. Theo-Taxi reed de spelers op en neer.

Als iets ontstaat in Engeland verandert er de eerstvolgende eeuwen niets. Dus overgewaaid uit Frankrijk, alwaar een bal met de gehandschoende handpalm door middeleeuwse monniken geslagen werd, en waaruit het Fives, Racket, Squash, Realtennis en Tennis is ontstaan, hou je nog steeds een baan over die lijkt op de binnenplaats van een klooster. Compleet met afdakjes, galerij, tamboer en grill (?), en versierd met kleurige wapens van sleutels en slangen.

Deze attributen hebben weer alles met de spelregels en (uitgestelde) punten te maken, en je moet er ook nog goed voor kunnen slicen en schaken. De jeugd begreep het spel overigens wel.

Ballen rollen terug in een greppel onder het net, 'dedans' in het Frans en 'diddens' in het Engels. Het publiek zit hoog achter glas aan de kopse kant van het klooster en ziet de kont van de opslaander en wat mooie duiksprongen aan de overkant. Het Realtennisspel is zo spannend dat er vroeger ook wel om gewed en gemoord werd. Oorsprong van het woord wed-strijd, met later wat aangepaste regelgeving.

En zo kwam het dat iedereen zich in het tennismuseum van Radley op echte godengrond waande, dat er heel veel wedstrijden verspeeld zijn op grasbaan en golfcourse, dat er real en gewone tennistraining was, hockey voor de jeugd, dat er bootje gevaren werd bij de Head of the River, tea & biscuitsmomenten, en dat de glasbak overliep……Cheers en bedankt voor de fantastische organisatie Cees & Lucie & Nico-Hans & Ruud, Chris, Els & Laura & Marian & André & Marjolijn d'E en Theo!

Marjolein W.